بررسی شیوع تومورهای پوستی درجانبازان شیمیایی۱۷استان غربالگری شده کشور و مقایسه آن با جمعیت نرمال

سابقه و هدف: سولفورموستارد به عنوان یک عامل شیمیایی بکار رفته در جنگ ایران و عراق دارای اثرات آلکیلان بر روی سلولهای بدن است. این عامل باعث ایجاد جهش ژنی در سطح سلولی و ایجاد انواع کارسینوم در بدن می شود. این مطالعه با هدف بررسی شیوع تومورهای پوستی با توجه به گزارشهای موجود در ارتباط با افزایش ریسک ابتلا به سرطانهای ریه و بدخیمی های خونی انجام شد.   مواد و روشها: این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی و گذشته نگر با مراجعه تصادفی به پرونده 9605 جانباز شیمیایی در 17 استان کشور انجام شد که از زمان مجروحیت این جانبازان بین 15-10 سال سپری شده بود. در پرونده های این بیماران برگه مراجعه به متخصص پوست شامل شکایات اصلی، شرح حال مختصر و تشخیص نهایی بیماران وجود داشت که اطلاعات مورد نیاز از آنها جمع آوری شد.   یافته ها: در بین بیماران مورد مطالعه 62 مورد تومور پوستی مشاهده شد که 4 مورد آنها مبتلا به bcc بودند و بدخیمی دیگری در بین مصدومین شیمیایی وجود نداشت. در 58 بیمار دیگر مبتلا به ضایعات خوش خیم پوستی، 16 مورد لیپوم و 14 مورد خال بکر بعنوان شایعترین یافته ها مطرح بودند. سایر موارد تومورهای خوش خیم پوستی به ندرت در بین جانبازان مشاهده شد.   نتیجه گیری : میزان شیوع bcc در این تحقیق نسبت به شیوع گزارش شده در منابع معتبر اختلاف معنی داری نداشت.( p>0/05 ) . در مورد شیوع تومورهای خوش خیم پوستی نیز اختلاف معنی داری با آنچه در منابع مختلف ذکر شده است دیده نشد ( p>0/05 ) . میانگین سنی پائینتر رزمندگان نسبت به سنین افزایش شیوع بدخیمی های پوستی(بالای 50 سال) بعلاوه گذشت تنها 15-10 سال از مواجهه این عزیزان با عامل خردل می تواند دلیل قانع کننده ای برای عدم وجود تفاوت باشدو از طرف دیگر مدت زمان تماس مداوم با عامل شیمیایی نیز در میزان بروز ضایعات پوستی موثر است که در مطالعات مشابه، حداقل مدت تماس برای بروز عوارض کارسینوژن 6 ماه بوده است که در خصوص بررسی این عوارض پس از یکبار مواجهه با عامل خردل نیاز به بررسی بیشتر در سالهای آتی وجود دارد.